Zorgeloos

zorgeloos

Maak je geen zorgen, zegt Jezus in Mattheus 6. Wees zorgeloos. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Als zorgen er eenmaal zijn, dan lijken ze op onkruid. Ze woekeren in mijn gedachten, ze trekken mijn aandacht en ze herhalen zich voortdurend. Stevige zorgen bedekken uiteindelijk de bodem van mijn denken.
Trouwens, ik maak geen zorgen, want ze zijn er gewoon, spontaan.
Ondanks alle inzichten die ik krijg aangereikt door mindfulness, zijnsgeoriënteerd denken en niet in de laatste plaats door de opmerkingen van Jezus in Mattheus 6, ben ik toch niet in staat om de zorgen uit te bannen uit mijn leven. Gelukkig is daarmee niet alles gezegd.

Zorgen zijn een voorbeeld van automatische gedachten. Ik heb me de laatste maanden toegelegd op het waarnemen van mijn eigen automatische gedachten. Ik wilde ze uitroeien, eerlijk gezegd. En hoe meer ik er mee bezig ben, hoe meer ik me erover verwonder, onder andere over hun hardnekkigheid. Ondertussen heb ik me erbij neergelegd, dat ze misschien niet uitroeibaar zijn, op korte termijn althans. Echt onkruid.

Ik merk het ook op bij coachees. Als zich een bepaalde situatie voordoet, ‘weten’ ze automatisch wat ze moeten zeggen of doen. Maar wat er eigenlijk aan de hand is, dat ze hun automatische gedachte volgen. Nu moet ik iets doen! Er gaat iets heel erg mis! Dit is erg! Zie je wel, dat heb ik weer! Dit ligt op mijn bord! Hier ben ik verantwoordelijk voor! Ik kan dit niet! Of vul maar in.

Automatische gedachten versluieren een open blik op de situatie, is mijn ervaring. Ze beperken mijn creativiteit en ze verslappen mijn daadkracht. En als de gedachten intens zijn, kan het zelfs erger worden. Versluieren wordt verblinden, beperken wordt blokkeren en verslappen wordt verlammen.

Totdat….
….totdat ik ze waarneem. Zo simpel is het. Waarnemen van een gedachte is iets anders dan het serieus nemen ervan. Daarin zit een sleutel om een zorg te ontkrachten. Als ik toeschouwer ben, dan neem ik afstand van de gedachte en dan verliest de gedachte zijn urgentie. En daarmee zijn kracht. Vaak kan ik zelfs glimlachen om een gedachte. Maar daar heb ik wel een tijdje voor moeten oefenen, en nog. Want in het begin legde ik mezelf telkens uit waarom een gedachte logisch was. Toen ik daar doorheen kon prikken, kwam de glimlach.

Ik oefen mezelf tegenwoordig in niet-denken. Klinkt misschien gek, maar toch, probeer het maar eens. Je zult merken dat het niet meevalt. Als het me lukt om even niet te denken, komt er een rust en stilte die ruimte geeft aan een ander soort waarnemen, meer alert, spontaner, scherper. Ik vang meer signalen op. Als coach is dat best wel belangrijk natuurlijk.
Als mens geeft het me meer ruimte en plezier. Het maakt me zorgelozer en spontaner. Wat wil je nog meer?!

4 reacties op “Zorgeloos

  1. Ha Wim,

    Wat een fijne blog miste je al een poosje. Je reikt een mogelijkheid aan om minder te denken en meer de rol van toeschouwer naar het eigen leven in te nemen. Naar de ander is uit ervaring minder lastig. Zorgen gaan gepaard met persoonlijke emoties die drama veroorzaken. Vaak volgend op non-valide (automatische) gedachten. Er is even geen tijd en ruimte om logisch – niet logisch, waar niet-waar van elkaar te scheiden. Wij willen te vaak alles zelf oplossen en bedenken. Dit leidt tot ongewenst gedrag, verder piekeren en een bevestiging van (nog meer) zorgen (RET)

    Het is van alle tijden en het zit in de mens die zondig en bang is om te verliezen of te falen. Met de komst van Christus is God ons krachtig gaan helpen om ons te verlossen en te mogen sterven aan deze oude mens.
    HIJ is onze liefhebbende toeschouwer waar wij onze zorgen aan mogen meegeven en het niet steeds op eigen kracht te willen doen. Vraag dan in gebed en volle overgave om leiding en sturing van de Geest, bij o.a. het het scheiden van valide en non- valide gedachten. Het Onze Vader is al prachtig genoeg en natuurlijk Mattheus 6

    Als onze ultieme schat in de hemel is, dan zal ons hart vervuld zijn met zijn Geest, die raad weet met al onze zorgen.

    Johannes 14 zegt: Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.

    Weest dus niet bezorgd! Mijn moeder herhaalde in mijn jeugd deze regel als een soort mantra:
    Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad. Een verwijzing naar de Bijbelse kracht van het Nu.

    Zo is het in Genade leven en sterven. Hem achterna,

    Met hartelijke groet,
    Herman Amelink
    Veenendaal

    1. Ha Herman,

      Dank voor je positieve reactie en je aanvullingen. Mooi dat deze woorden bij zoveel mensen weer op een andere manier resoneren, zoals ook bij jou en je moeder.

      Veel goeds!! groetjes Wim

  2. Mooi stukje Wim, ik probeer het ‘niet denken’ ook in praktijk te brengen. Moeilijk sons, maar het leven wordt er een stuk zorgelozer vabn.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *