Deze blog schrijf ik in verloren tijd. Ik heb niks gepland en pas over 2 uur een afspraak. Ik hoef ook helemaal geen blog te schrijven. Niemand zit erop te wachten :). En dus kijk ik wel wat er komt. Het lezen van deze blog doe jij ook in verloren tijd, hoop ik. Goede kans dat je het dan voor je plezier doet. Lees verder →

Ergens in Afrika leeft een stam die vissen vangt met schaduwen. Het water van het meer is zeer helder en laat dus het zonlicht diep doordringen. De vissers gaan het water op met een soort bouwwerk op hun boot. Deze constructie laat een schaduw in het water vallen in de vorm van een kooi of een net. De vissen vluchten voor het ‘net’ en worden op die manier naar ondiep water gedreven, waar ze gewoon worden opgeschept en in de pan belanden. Allemaal door een stel schaduwen. Zo laten wij ons door mentale schaduwen naar het verkeerde water drijven en worden we af en toe geroosterd in een of andere ‘pan’. Lees verder →

Maak je geen zorgen, zegt Jezus in Mattheus 6. Wees zorgeloos. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Als zorgen er eenmaal zijn, dan lijken ze op onkruid. Ze woekeren in mijn gedachten, ze trekken mijn aandacht en ze herhalen zich voortdurend. Stevige zorgen bedekken uiteindelijk de bodem van mijn denken.
Trouwens, ik maak geen zorgen, want ze zijn er gewoon, spontaan.
Ondanks alle inzichten die ik krijg aangereikt door mindfulness, zijnsgeoriënteerd denken en niet in de laatste plaats door de opmerkingen van Jezus in Mattheus 6, ben ik toch niet in staat om de zorgen uit te bannen uit mijn leven. Gelukkig is daarmee niet alles gezegd. Lees verder →

Elke dag ontvang ik mijn leven,
Als een geboorte die zich herhaalt.
Mijn ziel vertrekt en komt weer terug.
Een ademteug, een oogopslag,
Zonder moeite, doodeenvoudig.

God geeft me de slaap,
Een wondere toestand van het leven.
Of ben ik een tijdje dood?
Het is Mijn Vader die het weet
En mij het wakkere leven weer geeft.

Wat gebeurt er in die slaap?
Een droom, een ziekte, of genezing?
Eenmaal wakker zal ik het weten.
Niet eerder want ik ben mens,
Een slapend mens.
Goede kans dat ik het –eenmaal wakker zelfs-
Nog niet weet of weer vergeet.

De andere kant van de dood
Deze blog gaat over de dood, de zachte kant van de dood. Dood is een moeilijk onderwerp. Het is beladen, omdat er zoveel negativiteit en verdriet omheen hangt. Wat belangrijker is: dood is een grote onbekende, een geheimzinnige spelbreker, een intimiderende allesvreter. Althans, zo wordt de dood vaak beleefd. De dreiging ervan zit in thrillers, horrorfilms en vaak ook in ons eigen hart. Ik benader de dood graag eens van een heel andere kant. Lees verder →

“Dat is een goeie vraag.” hoor ik mezelf zeggen. Ik sla mijn ogen neer. Het valt stil, pijnlijk stil. Mijn hersenen draaien op volle toeren. De vraag brandt, kleeft, dendert in mijn hoofd. Ik heb geen antwoord, niks. Lichte paniek. Ik geef mijn stembanden opdracht om toch iets te zeggen, desnoods onzin. Dan is de stilte in ieder geval doorbroken, mijn gezicht gered. Het is inderdaad onzin wat mijn stembanden uitkramen. Nu maar hopen dat niemand daar de vinger bij legt…. De vraag is verdwenen. “Wat was je vraag ook alweer?” De vragensteller voelt mijn ongemak en stelt een andere vraag, eentje die ik wel aankan. Het gesprek begint weer te lopen. Pfff, ik ben opgelucht.

Verboden te antwoorden
Geloofsvragen zijn vaak te groot voor een gemakkelijk en snel antwoord.
Met een antwoord krijg je een geloofsvraag ook niet van tafel.
Zeker niet met een antwoord dat de plank misslaat.
Een geloofsvraag heeft ruimte nodig, aandacht en begrip. Lees verder →

Je mag niet vloeken of vals zweren. Ook mag je Gods Naam niet nonchalant gebruiken. Dat staat in het derde gebod. Daarmee was het voor mij ook wel ongeveer klaar met de uitleg van het derde gebod. Maar nu Ouaknin over dit gebod. Hij trekt het veel breder. Dan gaat het ineens ook over mijn persoonlijke omgang met God, een unieke omgang die niemand anders in de wereld zal kunnen kopiëren.
Ik was verbaasd en tegelijk erg blij toen ik Ouaknin hierover las. Hij is een groot kenner van vele Joodse bronnen. Vanuit zijn rijke kennis en zijn creatieve, onorthodoxe benadering geeft hij een nieuwe glans aan dit gebod. Lees verder →

Deze blog bevat een kort zelfonderzoek.

Argeloos meebewegen
Vergeleken met een paar jaar geleden ben ik veranderd: ik ben gemakzuchtiger geworden. En oppervlakkiger. Pragmatischer ook. Ik denk minder diep na over mijn mening of over beslissingen. Ik kijk meer filmpjes, puur voor vermaak. En ik bestel veel meer via internet. Vroeger discussieerde ik meer, nu klik en scroll ik meer. Aan de ene kant vind ik dat prima. Tegelijk maak ik me zorgen over het gemak waarmee ik meebeweeg. De argeloosheid. Ben ik me wel voldoende bewust van de veranderingen die plaatsvinden?
Mijn geloof, mijn waarden, mijn enthousiasme, mijn levenslust, die veranderen mee, denk ik. Ook mijn omgang met vrienden, met mijn vrouw en kinderen en met God.
Ik wil hier graag wat meer zicht op krijgen! Hoe werkt dit voor mij? En wat vind ik daarvan?

Collectieve verschuiving
De socioloog Hans Boutellier heeft mij geholpen. Zijn boek Het seculiere experiment vind ik een eyeopener. Alleen de ondertitel van het boek al: Hoe we van God los gingen samenleven. Een citaat: De westerse samenleving is behoorlijk succesvol … – daar blijkt geen God voor nodig.
Ik struikel over die laatste woorden: daar blijkt geen God voor nodig. Ongemakkelijke woorden. Lees verder →

Wat maakt een team succesvol? Gooi die vraag in een groep en je krijgt direct goede antwoorden, brave antwoorden: “Gemeenschappelijk doel!”, “Commitment”, “Samenwerking”…. Klopt op zich. Ikzelf zit liever in een groep met leuke mensen, waarmee ik kan lachen en huilen, die er zin in hebben om mij te zien. En die ik graag zie. Dan komt de rest vanzelf. Toch? Ik wil ook helemaal geen succes, als ik eerlijk ben. Ik wil liever gezelligheid en aan de slag omdat het leuk is en relevant. In welke groep gebeurt dat nu? Veel teams zijn serieus, saai, noodzakelijk. Vooral in organisaties. Hmm, wat nu? Lees verder →

Een goed zelfbeeld, hoe belangrijk is dat tegenwoordig?! Er worden boeken, complete cursussen en tussenjaren aan gewijd om hieraan te werken. Misschien zelfs wel een heel leven. Zelfstandigheid, zelfredzaamheid, woorden die beginnen met zelf-. Ik hoorde laatst dat er meer dan 150 verschillende woorden in het Nederlands zijn die beginnen met zelf-. In de Bijbel zijn het er een stuk minder. God nodigt je uit om jezelf te zijn, maar dan zonder zelfbeeld, zonder zelfredzaamheid, zonder zelf-….. Het wordt niet eens met zoveel woorden genoemd in de Bijbel. Maar een oplettende lezer kan het eruit halen. Een frisse boodschap voor vermoeide, of verwonde mensen die zichzelf juist niet willen of kunnen redden. Lees verder →

Lichaamstaal is zo bepalend in communicatie. Mijn dochter kijkt altijd naar mijn ogen om te zien hoe ik erbij zit. Ik kan haar niet voor de gek houden. Ze weet het precies. De laatste tijd praat ik ook wat minder tegen haar. Ze weet al wat ik wil gaan zeggen. Dat heeft ze me al vele malen duidelijk gemaakt. Soms mild, soms zuchtend, ook wel eens verontwaardigd, alsof ik iets voor de tweede keer zeg – zonder het gezegd te hebben. Erg overbodig volgens haar. Heel intiem toch wel, maar ook wel een beetje gek. Ik ben nogal op woorden en praat graag als er iets te zeggen valt. Voor mijn dochter hoeft dat niet. Eerlijk is eerlijk: met minder woorden hebben we eigenlijk een betere band. Gebaren, oogopslag, mimiek, ze zeggen vaak al genoeg. Lees verder →